BİLDİRİ ÖZETİ

Mimarlığı Keşfetmenin Yeni Yolu: Çocuk ve Mimarlık Projesi

Herşey bir çağrı ile başladı: ‘1000 architects @ 1000 schools’

Kim inanırdı buna...  İnanan mimarlar, okullar ve çocuklar yola çıktılar.  28  okulda 1300 çocukla buluşuldu.

- hayaller işitilir de. (O. Aruoba)

Sorduk dünyayı bizim kadar net göremeyen s’ye (8 yaşında) : yol nerede biter?

Biz yetişkinler bu soruya bin dereden bin su getirerek cevap verirdik: işte, yollar sonsuzdur, kimse bilmez nerede biteceğini v.s.. v.s... cevap zor gelirdi bizden.

AKTARIM 1 S’nin ise cevabı net ve bir seferde, tek sözcükteydi: evimde.

Bu kadar basit hayat, tanımlar ve oluşlar. ‘yol evimde biter’.

‘Çocuklara doğru ve çocuklardan doğru’ gelişen bir süreç ve etkileşim yaşanan.Birlikte öğreniyoruz mimarlığı ve kenti.

-karanlıklar arttıkça ışıklar da çoğalır. (O. Aruoba)

AKTARIM 2 Bisiklet yolu, onca koruma duvarının yanında hiç bir duvarın olmadığı özgürlüğü anlatmıyor mu?  Sadece rüzgar, iki tekerlek ve denge...  belki mimarlar bir daha bakmalı inşa ettikleri duvarlara, dünyalara... özgürlük nerede? Özgürlük ne kadar?

- bulutların üstünde hava hep açıktır. (O. Aruoba)

- şimdi büyük kentin bütün sokaklarını uzun alaylar halinde çocuklar doldurmuştu. Büyükleri, dünyayı değiştirmeyi amaçlayan toplantıya çağırıyorlardı. (M. Ende)

Momo bir çocuk olduğu için kurtarır dünyayı geleceği ve zamanı duman adamlardan.Çünkü o hala oyun oynamayı biliyordur. Oyun öğretilmez.

Üzerinde yaşadığımız coğrafyaya ve bu coğrafyaya ait zamanın ruhuna  verilen karşılıkları

cevaplar olarak algıladığımızda, tasarımcı için soruyu inşa etme zamanıdır.  Çünkü bu coğrafyada yaşantının her anı, farklı bir zamanı ve farklı yaşama biçimini işaret ediyor.

(Atölye kurgusu metnimizden)

AKTARIM 3 Halfeti’deyiz. Ankaralı çocuklarla Halfetili çocuklar buluşuyor. Bir yüzleşme anı. Kil ile bir kent şekillendirmelerini isterken:  bir çocuk çığlık çığlığa haykırıyor bu çamur diye. Çamur halfetiye tanıdık bize kil kadar uzak.

Bir yerde olmanın, o yerin ve o yerin sahiplerinin devam eden hikayesine tanıklık etmenin arzusu, mimarlığımızın bir ödevi değil, bu arzuya sahip olmaktan dolayı, bu keşfin peşinden koşmayı iş edindiğimiz için mimar olmak arzusu...

Bildiklerimizle eyleyemiyorsak; azalıyor hikayeler, tanıklıklar, keşifler, peşinden koşulacak arzular ve azalıyor kendimiz. Azalıyor o zaman mimarlıktan anladığımız ve ifadesinde zorlandığımız. Azalıyor mimarlık.

Her başlangıç, bildiklerimizle yeniden hasaplaşabildiğimiz bir mesafeyi bize sağladıkça,

Başlangıçları bu anlayışla inşa edebildikçe,  burada mimarlık adına yapılacak olan çok şey olabilecek.

“Çocuk ve Mimarlık”, Mimarlık Kültürü’nün Çocuk Kültürü ile buluşmasını sağlayan bir aktarım projesidir.

AKTARIM 4 A.nın  çocuk parkı için önerisi tüm mimarlara bu bildirideki tek gerçek aktarımımızdır.  Bu, sıra bekleme problemi olmayan, tek kişilik bir tahterevallidir.

TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi mimarlığın geleceği ve geleceğin kentleri ve dünya adına ‘şimdi’de bir adım atmaktadır. İlk tasarımcıya yaklaştıkça, mimarlığa da yaklaştığımız düşüncesiyle...

(Bildiri, Rabia Çiğdem ÇAVDAR, Ebru Baysal,Mehmet Onur Yılmaz tarafından hazırlanmıştır.)