Ali Süheyl Kırçak

2934 sicil numaralı üyemiz Ali Süheyl Kırçak, 10 Kasım 2012 günü vefat etmiştir.

1943’te Haymana’da doğan Ali Süheyl Kırçak, 1967 yılında ODTÜ’den mezun olmuştu.

Tüm ailesine, yakınlarına, üyelerimize ve mimarlık camiasına başsağlığı ve sabır dileriz.

Ali Süheyl Kırçak Ardından

Bir Yıldız Kaydı

Ankara Şubesi yönetim kurulunda 1969 yılında görev yaptığım sırada tanıştım onunla ve çok sayıda arkadaşıyla. Süheyl Kırçak ve arkadaşları Devrimci bir ortamdan, ODTÜ Mimarlık Fakültesi’nden geliyorlardı. Mimarlık ortamına eleştirel yaklaşan ve statükoyu sarsan hareketin bir mensubuydu. 68 kuşağının bir ferdiydi. Ben İTÜ mezunuydum ve yaş farkımız vardı. Ancak kaynaşmam kolay oldu bu kuşakla. Yaşamımın yeni bir evresi başlamış oldu. Derin arkadaşlık -dostluk ilişkileri gelişti. Kararlı bir birlikteliğimiz oluştu. Süheyl’le bu bağlarımızı zaman ve değişen koşullar hiç etkilemedi. İlişkimiz kesilmedi. Arif Şentek Süheyl’in hastaneye kaldırıldığını haber verdiğinde yoğun bakım sürecine girmişti, kendisiyle konuşamadım.

Süheyl, çalışkanlığı üretkenliği ve verimli çalışmasıyla Mimarlar Odası ve diğer meslek odaları ortamına büyük katkı sağladı. Çalışmaların mutfağındaydı. TMMOB’nin dağılmış olduğu yıllardı. En geniş bir araya gelişin adımları Teknik Eleman Kurultaylarının düzenlendiği dönemde atılmıştı. Süheyl, bu aşamanın raportörüydü. Bildiriler onun kaleminden çıkıyordu. Teknik Elemanlar Sendikası TEKSEN’in kuruluş çalışmalarına katıldı. 12 Mart 1971 askeri muhtırası sonrasında topluma vurulan Balyoz darbesinden nasibini alanlar içinde olduk. Bir süre cezaevinde kaldık. 1975-78 yıllarında Mimarlar Odası merkez yönetiminde birlikte görev yaptık. Genel Sekreterdi. Toplumsal hareketlilik yeniden başlamıştı. Sistem muhaliflerine yönelik baskıların saldırıların tırmandığı bir evreye de girmiştik. Bu süreçte gündemi izlemede ve odanın çalışmalarını yönlendirmede etkin bir rol üstlendi. Başkan olarak benim de Mimarlık bülteninde sürekli yazmamı sağladı. Titizdi, taviz vermez bir tarzı vardı. Tepesi attığında bizi herkesi azarlardı. Öfkesinden korkardık desem yalan olmaz. Bu dönemde biz ailecek İzmir’e taşınmıştık. Narlıdere’de Martı Sitesi’ndeki evimizde İzmir’de yapılan yönetim kurulu toplantılarından sonra bir araya gelirdik. Yemek sohbetlerimiz ve bu dönemdeki arkadaşlığımızın tadı hala damaklarımızda. Hepimiz, Süheyl’in birinci duble rakısından sonra kendimize bir çeki düzen verirdik. Ama kabak birimizin başında patlardı. Rakı sohbeti sanal ortamda da devam etti. Bir Bektaşi dedesi edasıyla bilgisayar ortamında rakının nasıl içilmesi gerektiğine dair ayrıntılar yazmıştı. Süheyl, İzmir’e annesinin yanına döndükten sonra görüşemez olduk. Telefonla, e-mailleşerek devam ettirdik ilişkimizi.

68 kuşağı; bir ferdini, mimarlık ortamı; değerli bir mensubunu, bizler ve yakın çevresi; bir yoldaşını, bir kardeşini kaybetti. Bir yıldız kaydı. Süer, ölüm haberini verdiğinde içimde büyük bir boşluk oluştu. Eksildiğimi hissettim. Daha önce yitirdiğimiz dostları anımsadım. Ve içimden ani bir çığlık yükseldi. Süheyl ve arkadaşlarının ahı yerde kalmayacak umutları rüyaları gerçek olacak. Süheyl, rahat uyu. Bu kavga bitmez. BİR GÜN MUTLAKA..

Yavuz Önen

Ankara 17.11.2012